طراحی و ارزیابی الگوی پیش بینی نگهداری وزن در زنان مبتلا به چاقی

هدف: چاقی یکی از مشکلات تهدیدکننده سلامتی و دومین عامل عمده قابل ­پیشگیری مرگ است که شیوع آن روبه افزایش است. شایع­ترین پیامد درمان چاقی در میان بزرگسالان، بازگشت وزن است و اولین هدف در این حیطه باید جلوگیری از بازگشت وزن تدریجی باشد. پژوهش حاضر به منظور تعیین قدرت پیش‌بینی عوامل زیستی ـ روانی ـ اجتماعی در نگهداری وزن افراد مبتلا به اضافه­وزن و چاقی صورت گرفته است. روش: به همین منظور 157 نفر از زنان چاق مراجعه­کننده به کلینیک کاهش وزن بیمارستان سینا به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. این افراد پرسشنامه­های خودگزارش­دهی را در ابتدای ورود به درمان تکمیل کردند و سپس مورد مداخله رژیم غذایی و طب ورزش قرار گرفتند. در پایان ماه ششم، وزن افراد سنجیده شد و میزان کاهش وزن صورت گرفته ارزیابی شد. یافته­ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که از میان متغیرهای پژوهش، متغیرهای وزن­ذهنی، نوسان وزن، اضطراب صفت، اضطراب حالت، رضایت بدنی و ارزشیابی قیافه از قدرت پیش­بینی بیشتری در تبیین واریانس نگهداری وزن برخوردارند و در مجموع توانستند 37% از توفیق نگهداری وزن را تبیین کنند. نتیجه­گیری: براساس پژوهش حاضر می­توان نتیجه گرفت که نگهداری وزن با وزن ذهنی، نوسان وزن، اضطراب حالت و رضایت بدنی، رابطه مثبت معنادار و با اضطراب صفت و ارزشیابی قیافه، رابطه منفی معنادار دارد. بنابراین، ضروری است تا در مداخلات بالینی درمان چاقی، برنامه­ریزی لازم برای مداخله در سطوح شناختی و نیز هیجانی صورت گیرد.